Τι; Μην με ρωτάς.
Κρατιέμαι ακόμα.
Παλεύω ανάμεσα στα όνειρά μου και σ' ένα σωρό παραμύθια,
παλεύω γερά.
Κρατιέμαι σφιχτά απο ενα σωρό αναμνήσεις,
αναπνέω μέσα απο εκείνα τα φιλιά που απλόχερα μου χάριζες
κουρνιασμένος στη ζεστή σου αγκαλιά και προχωράω.
Υπάρχουν ώρες που η καρδιά μου τρέμει,
σ' αναζητώ εκείνες τις στιγμές, μα είμαι δυνατός.
Κοιτάζω μελαγχολικά απ' το παραθυρό μου,
δεν σ' έχω δει. Δεν σε βλέπω πια.
Η σκέψη μου καρφωμένη σε 'σένα,
γεμίζει ολο μου το κορμί αναμνήσεις.
Ακόμα είναι δύσκολο.
Η σκέψη δεν ηρεμεί ποτέ,
όσο θα μπορώ θα κρατιέμαι,
για όσο μπορώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου